14 februari 2019

14 februari 2019 
Vandaag rustig begonnen. 

Na het ontbijt eens gevraagd wat de opties waren. 

Ik wil nl. naar de Hellfirepass en met de trein over de bridge on the River Kwai. 

Ik regelde een taxi. De chauffeur bracht me 60 km verder naar de Hellfire Pass.

 Ik heb daar de audiotour gedaan en door de door gevangenen in de 2e wereldoorlog uitgehakte pass gelopen. Het was maar 3 km, maar het was 35 graden. Veel gehoord en gezien en het is echt een verschrikkelijk iets wat daar gebeurd is. Kort gezegd: Japan was Thailand aan het veroveren in WOII en wilde een spoorlijn(De Birma spoorlijn of de dodenspoorlijn) tussen Thailand en Birma(nu Myanmar), om de troepen sneller op te laten rukken en nog meer landen te veroveren. Krijgsgevangenen uit England, Australië, Japan, Amerika, Thailand en Nederland moesten hieraan meewerken in 1942 en 1943. 
Velen stierven uitputting, ziekte en ondervoeding. 3000!! Nederlanders zijn er gestorven. 
De Hellfire Passwas een hels karwei. Met de hand en dynamiet werd deze stukje bij stukje uitgehakt. 
De bridge over de River Kwai(van de film) is ook een gedeelte van de spoorlijn. 

Na de tour stond mijn privé chauffeur op me te wachten bij het einde. 

Hij bracht me terug naar het begin om de spullen in te leveren en toen bracht hij me naar het station Nam Tok.  Vandaar zou ik om 13.00 uur vertrekken en aan het eind van mijn rit in Kanchanaburi over de brug gaan. 
Wat een heerlijk ouderwets gedoe. Ventilatoren vastgemaakt aan het plafond, oude stationnetjes, Een echte kaartjesknipper, Een half uur onderweg bij een station gewacht. Locomotief werd afgekoppeld en reed weg. Oeps. Kwam terug op een ander spoor en werd gevuld met olie? Denk ik. 

Toen kwam er een andere trein aan. Locomotief afgekoppeld en hij ging naar onze wagons en de onze naar die ander. Het zal wel. Het was bloed heet, maar alle ramen stond open. Tijdens het vertrekken liepen er honden onder de trein door, er liepen allemaal schoolkinderen in uniform. Al met al, best geinig. 
Onderweg rijstveld, bananenbomen, scharminkels van koeien en veel bergen en rivieren gezien 

Aan het eind over de befaamde brug. Erg langzaam, want mensen mogen over het spoor lopen en het was er druk. Op de brug zijn dan inhammetjes waar ze opzij kunnen gaan. De trein toetert ze aan de kant. 

Uitstappen en een taxi zoeken. Het werd een scootertaxi. 

10 km achterop bij een jongen in het donker over de snelweg, zonder helm. Ik liet hem zien op een kaartje waar ik heen wilde; Oriental Kwai Resort. Hij reed weg en ik dacht dat gaat niet goed. Hij gaat(misschien wel expres) de verkeerde kant op. Na een tijd kwamen we bij een bord Oriental Hotel. Zie je wel….. Niet goed. En nu? 
Hij leek te twijfelen, maar reed wat verder en daar stond toch een goed bord. Een km voor we er waren heb ik nog even op mijn app gekeken waar het precies was en samen waren we blij. 
Hij was toch de goede kant op gereden. Tja…  mijn richtingsgevoel. 
Lekker gedoucht en heerlijk gegeten. 

Nog even met de eigenaar gesproken. Morgen ga ik een nachtje naar de olifanten, maar daarna ben ik gelukkig weer 5 nachten hier. We kwamen aan de praat en hoorde van mijn vrijwilligers werk en vroeg of ik over een paar dagen wilde helpen met een voetbaltraining van wat Thaise jongens. Nou dat lijkt me leuk. We zullen zien.