11 februari 2019 Bangkok, Hotel Tropical Paradise

11 februari 2019 Bangkok, Hotel Tropical Paradise

Lekker geslapen en daarna aan het ontbijt. 4 Thaise meisjes/dames brachten alles aan tafel. 

Croissantjes, rijst met sla,tomaat, kip en een pittig sausje(heerlijk!), gekookte eitjes en dragonfruit. Rood en van binnen wit met zwarte zaadjes. Het smaakte wat naar kiwi.

Toen op stap. Ik had vooraf de app Maps.me gedownload en daarin aangegeven welke dingen ik wilde bezoeken indien daar tijd voor was.

Ik ben gaan lopen en kwam weer van alles tegen. 34 graden warm, luchtjes van urine, eten , zweet en uitlaatgassen. De mannetjes op de scooters/brommers die een oranje hesje aan hebben, brengen je voor weinig ergens heen. Ze hebben bijna allemaal lange broek, lang shirt en een mondkapje of bivakmuts op. Lekker warm lijkt me, maar er is me verteld dat dit de warmte juist buitensluit.    Spring maar achterop. Als ze fluiten dan willen ze je aandacht en je als klant. Nee, John gaat lekker lopen. Overal zie ik mensen opstappen, vooral deftige dames in mantelpakjes met hoge hakken. Zo’n scooter gaat natuurlijk sneller door het drukke verkeer. 

Langs een tempel(Wat Dhammamongkol). Allemaal mannen in oranje gewaad en aan de achterkant hele balkons vol met druipende gewaden. Overal Monniken.

Toen kwam ik bij BTS (Bangkok Sky Train) station Punnawithi. 

Ik ben naar Lumpinipark geweest. 56 ha groot met wat beelden, palmbomen, leuke prieeltjes en een groot meer. Begin 20-ste eeuw aangelegd door Koning RAMA VI op koninklijk terrein. Lag toen in de buitenwijk, nu in het midden van het zakelijk district van Bangkok. Veel joggers(34 graden!!)en wandelaars. Even lekker aan de kant van het meer gezeten en toen zag ik een karper omhoog komen. Even later zag ik weer wat zwemmen en dat was een grote hagedis of zoiets. Later zag ik er ook verschillende aan de kant in het gras zitten. Sommige wel 80 cm. Het bleek een watervaraan te zijn.

Ik wilde daarna naar een hoog gebouw van 314 verdiepingen

Eerst kwam ik ook nog langs een ander gebouw met 61 verdiepingen en daar zou volgens bloggers waar ik veel van gelezen heb, de mooiste rooftopbar zijn. Hotel Banyan Tree met boven op de Vertigo en Moon Bar. Nou maar eens proberen dan. Deftige gasten met mooie auto’s en ik moest omlopen. Naar binnen en daar werd ik alleraardigst ontvangen. Yes please, this way.

Ik mocht geen korte broek aan, maar daar had ik al rekening mee gehouden. Ik had een afritsbroek. In dit geval een aanritsbroek. Deze in het deftige toilet aangedaan en naar de bar. Erg mooi uitzicht, erg fijne sfeer. Snel wat foto’s gemaakt en bij het restaurantgedeelte werd ik al gevraagd om weg te gaan, omdat de gasten zo zouden komen. Bij de tafeltjes bij de bar even staan kijken. Een deftig gekleede serveerster bracht wat nootjes en vertelde wat het allemaal was. Toen gaf ze me een menu op een tablet. Oeps, dat waren wel heel veel batjes voor een biertje. Omgerekend zo’n 25 euro. John was snel verdwenen.

Toen naar de andere wolkenkrabber, The King Power MahaNakhon. Het is het op één na hoogste gebouw van Thailand. 2 jaar na de bouw van deze is een ander gebouw gebouwd welke 2 meter hoger is. Flauw!

Wat is hier zo mooi? Het is een slanke vierkante toren waarbij “happen”uit de zijkanten zijn genomen, die samen een spiraal vormen en de lengte van het gebouw benadrukken. 

De lift is ook echt een attractie. Zodra de deuren sluiten, gaan de luidsprekers aan en veranderen de liftwanden in enorme schermen. Je wordt virtueel meegenomen naar de populairste plekken van Bangkok. Zo vlieg je over parken, daken van wolkenkrabbers, bruggen en tempels. De 50 seconden waren zo voorbij. De terugweg was er een ander filmpje. Beide filmpje staat bij video's. Deze kan ik niet invoegen.

Vanaf de 74e en 75e verdieping kun je binnenuit genieten van een adembenemend uitzicht van 360 graden over de hele stad. Maar op de 78-ste verdieping kun je wandelen over een glasplaat op 314 meter hoogte!!! Je krijgt slofjes aan en mag zelf geen foto’s maken als je op de plaat staat. Achter een koord moet je een ander vragen om de foto te maken. Maar je krijgt pas echt beeld als je zelf loopt en naar beneden kijkt. Zo gaaf!! Ik had niet gedacht dat ik dit durfde. Er was er maar 1 om me hiervan af te praten en dat was ik zelf. Deze keer maar eens niet gedaan. Haha.

Terwijl ik daar was begon het donker te worden en dat was nog mooier. Wat een uitzicht. 

Een vrouwelijke DJ erbij die een enkele keer nog wat op haar elektrische viool erbij deed. Top.

Toch maar even een Chang gedronken. 

Toen nog naar huis. Onderweg naar beneden werd je bij de 4e verdieping eruit gezet. Je kon nog “even” door een doolhof van dure winkels lopen om beneden te komen. 

Het was een beetje druk in de skytrain. Eenmaal terug bij eindstation Punnawithi was mijn telefoon al een tijdje leeg. Powerbank op mijn kamer laten liggen en ook geen plattegrondjes bij me. Ach ik weet het nog wel. Nou moet ik zeggen dat richtingsgevoel niet mijn specialiteit is(lees: Ik heb het niet!)

Ik zag de tempel van die ochtend wel weer en daar een 600 meter vanaf zou mijn hotel zijn. Veel donkere straatjes van ongeveer 600 meter gehad. Sommige doodlopend. In 1 van die straatjes liep er een straathond op straat die rustig grommend op me af liep. Ik ben rustig doorgelopen en was helemaal niet op mijn gemak. Maar gelukkig gebeurde er niets. Maar toen was deze weg kwam ik er iets verder achter dat deze weg doodlopend was. Ik moest weer terug langs die hond. Gelukkig heb ik hem niet meer gezien.

Uiteindelijk toch wat herkenningspunten gezien en na een heerlijke douche gaan slapen. Mijn benen waren helemaal kapot. Morgen toch maar een scootertaxi nemen?