6 maart 2019

6 maart 2019(de uitdaging!)

Vannacht wakker geworden om 5 uur! Appjes van de kaboutergroep vol lovende woorden over Ajax. Die waren net klaar. Toch maar even op You Tube de samenvatting gekeken. Jippie. Real Madrid uitgeschakeld!

Gevraagd of ik eerder breakfast mocht krijgen. Normaal om 8 pas, maar ik wilde vroeg op pad om nog een beetje koelte te ervaren. De kokkin kwam wat eerder en om 7.15 had ik de rijst met gebakken ei en een pittig sausje achter de kiezen. Lunchpakketje meegekregen. Wederom rijst en gebakken ei in bladeren van de bananenboom.

Onderweg mooie dingen gezien

en in 2, 5 uur was ik op de plaats van bestemming. Ik was 4 keer gestopt om wat te drinken. 16 km per uur. Ik was tevreden. Vooral de eerste 15 km was heuvelachtig. De laatste 2 km daarvan was 8 % omlaag. Erg fijn, maar ik was wel wat bezorgd om de terugreis. Ja, dan moet je omhoog. Ach ik kan altijd nog lopen naar boven.

Het laatste stuk was door de mangroven. Weetje: Mangroven zijn boom- of struiksoorten die in mangrovehabitats (biomen, ofwel grote ecosystemen) voorkomen. Met de term ‘mangrove’ wordt ook het (bos)gebied aangeduid waarin deze soorten voorkomen. Mangroven komen voor in tropische kustgebieden en rivierdelta’s met getijdewerking. Ze zijn zeer belangrijk voor de biodiversiteit, kustbescherming, vastlegging van koolstof, waterzuivering en toerisme, maar worden wereldwijd sterk bedreigd.

Ik was bij Laemson National Park. 

Daar kon ik naar binnen voor 200 bath(6 euro) en dan kon ik naar Bang Ben Beach. Jippie, lekker in de zee. Net voor het nationaal Park zit Wasana Resort en dat wordt gerund door een Nederlander(Boudewijn) die daar al meer dan 20 jaar zit. Zijn Thaise vrouw heet Wasana. Ingrid, 1 van de oprichters van Eco-logic waar ik verblijf, vertelde me dat ik daar maar eens langs moest gaan. Een leuke man. Nou er naartoe en ik sprak wat achteraf Wasana bleek te zijn. Ik vroeg haar om wat te eten, want 3 uur na mijn ontbijt, lustte ik wel weer wat. Ze wees me een restaurant je verder. Ook goed. Bleek later dat dat van haar ouders was. Lekker rijst met kip gegeten en veel gedronken. 

De oude man liet ook zijn fiets zien en vertelde me dat hij dagelijks 20 km fietste om 5.00 uur ’s ochtends. Erg knap!! Hij vroeg waar ik vandaan kwam. Van paksong? Dat is wel erg ver. Hij geloofde het niet.

Daarna naar het nationaal park

 en naar het strand. Echt helemaal niets te doen daar. Heerlijk. Een uur in het water gelegen en in de branding. Het water was wel wat zanderig/modderig.

Maar wat een uitzicht. Toen ik wegging kwamen er wel wat meer mensen. Thai people, maar die gaan het water niet in en anders gewoon met kleren. 

Daarna nog naar een strandje Hat Laem Son 4 km verder gegaan en dat was nog mooier. En het water was helderder. Je kon de gevolgen van de tsunami van 2004 nog wel wat zien.

Echt een plaatje. 

Allemaal vissersbootjes en wederom niemand te zien. Ook maar weer eens in het water gelegen en mijn lunch gegeten. Ik moet zeggen dat ik nog wel vol zat van de kip met rijst van net, maar ach, het kwam binnen.

Ik kwam weer langs Wasana resort en wilde nog even kijken of die Boudewijn er nu was. Gevraagd aan wat dus zijn vrouw bleek te zijn. Maar zij begreep het niet. Ik zei wel 3 keer Boudewijn en ze zij “nee” Later hoorde ik dat ze psychisch niet helemaal in orde is.

Opeens stond Boudewijn er wel. Wat bleek nou. Hij was een Nederlands stel aan het installeren in hun bungalow. Deze mensen waren de vorige 2 nachten bij “mijn” resort. Heb nog met ze gegeten. Zij hebben een huis in Thailand laten bouwen en wonen daar de helft van het jaar. Even een welverdiend biertje met Boudewijn en hun gedronken. Ik vertelde Boudewijn dat zijn schoonvader elke dag wel 20 km ging fietsen. Ach nee Joh. Misschien maar eens per week. Haha.

De terugweg. 45 km fietsen!! Onderweg kwam ik nog een afslag tegen om naar een waterval te gaan. Ik had nog wat tijd, dus waarom niet. 2 km naar de waterval!! Beste steile weggetjes en toen ik bij de parkeerplaats kwam, was er een weg omhoog. 

Een stukje met de fiets gedaan, maar toen toch maar gaan lopen. Toen een splitsing. Ik kon 3 kanten op en er stond geen bord meer. Het pad gekozen wat langs een watertje ging. Deze liep dood, toen terug en de andere genomen. Ook niet goed

, maar in de verte zag ik wel water vallen. Even goed kijken hoor!

Dat zal hem wel zijn, maar dan zou de eerste weg toch goed geweest zijn, want de derde dwaalde nog verder af. Ik ben teruggegaan. Mijn tijd was op. Later hoorde ik dat de oprichtster Ingrid en haar Canadese man, Eric, er ook niet uit waren gekomen. Nou gekke bende.

Ik ben onderweg denk ik wel 4 keer dood gegaan! Pff wat warm. Gisteren en vandaag de heenweg en bij de zee was ik toch wel wat verbrand, dus de terugweg een thermosshirt(2 ss-en??. Dat zegt Word) aangedaan met lange mouwen. Dat was echt beter. De warmte bleef vooral buiten, maar het zweet gutste wel van mijn hoofd. Bij de 8 % aangekomen, maakte ik me wel wat druk. Hoe ga ik deze 2 km doorkomen. Bij elke bocht dacht/hoopte ik dat ik in de afdaling kon. 2 keer ging de ketting eraf en dat was prima. Kon ik mooi even uitrusten. Ik heb het gered en de afdaling was top. Het ging soms erg hard en de wind bracht me veel verkoeling. Toen ik terug was, zaten de anderen(Ben, Ingrid en Eric) lekker wat te drinken. Ze vonden het wel stoer dat ik dit gedaan had. Ik ook. Trots!! En moe en bijna dood.

’s Avonds nog een taart gegeten, omdat Anna(de yogalerares) 42 was geworden vandaag.

Ook zijn er gisteren nog een Franse vrouw aangekomen met haar 2 kinderen. Tweeling van 13 jaar. 

Daarna meditatie bij de rivier met een vuur en kaarsjes

 en nu nog alleen in het restaurant om dit blog te schrijven. Ik mag zelf afsluiten in een restaurant in Thailand. Gekke bende!

00.30 uur, vandaag ongeveer 100 km gefietst in heuvelachtig landschap en morgen 7.00 uur yoga. 

Groetjes John

Lief zijn!!